İyi Geliyordu Düşlerimiz

Ağacın dallarının arasına yakalanmış bir deniz manzarası, Çeşmealtı’nda Cumartesi akşamını yaşayan bir deniz kenarı suskunluğu, kıyı boyunca sıralanmış bankların izlediği gelip geçenlerin kendi yollarına ait oluşlarında uzaklaşan hikayelerinden geri kalışımız ve bir masada oturuşumuzda etrafımızda koşuşturan köpeklerin mutluluklarını takip edişimizin konuğu bir tekir kedi yavrusu kadar farkındayız yaşamanın güzelliğinin. Dikkatliyiz. Hafif bir esintinin bıraktığı duygularda sıcak çayımızı yudumlayışımız kadar zengin müteşekkirliğimiz. Dönmek gözlerini kapamaksa, elin uzanır ellerime. Anlamak susmak kadar bakirse, bir kuş uçar yalnızlığa. Gece getirir ışıklar. Bir sokak arası bulmuş tüm evler buluşmuşlar bu güzel anımsamada. Yeriymiş hayranlığın. Zamanıymış yaşamanın. Sözü susturan bir nefes alışmış uzakları içine çekmek. Durup da düşünmek gerek. Adımlarının hakkını veren bir derviş gibi durup da durulmak gerek. Göğün giydirdiği bir çıplaklıkla yere tutunan ağacın altındaydık. Garson kız gülümsüyordu. Hepimiz iyi hissetmek için bir aradaydık. İyi geliyordu düşlerimiz.