Görünür Gibiyiz

Suyun yüzeyinde belirip kaybolan yansımaların martıların kanat çırpışları olduğunu anlayabilir misiniz başınızı hiç görmek için yukarı kaldırmamışsanız? Güneşin de katkısı inkar edilemez. Bir de fark eden var bu oyunda. Bir bekleyiş var, bir düşünce. Daha sekizi yirmi beş geçmedi. Kalemimin ucunun gölgesinin gagaladığı yüzeye kelimeler dokunduruyorum. Güneşin katkısı var bu güzel güne ve geçiverene. Yüzümde sıcaklık hissine karışan esintinin serinliği. Martıların çığlıkları başımı denizden başka yöne çevirişimde. Birazdan iş yerinde olacağım. Birazdan deniz fenerinin yanından geçecek sorularım. En azından vapur yönünü biliyor. Beni Karşıyaka’ya götürüyor. Fenerin üzerindeki kuşlar yaşamanın keyfini biliyor. Vapurun çıkardığı dalga sesleri beni Konak Pier’in sessizliğinden uzaklaştırıyor. Vapura binerken dikkat çektiğinin farkındaki bayanın taşıdığı güzelliğe bakamamak anlatıyor bana kendimi. Kendimle ilgilenmeliyim. Bu ihmal beni yaşlandırıyor. Teslim olmamalıyım beklenene. Hikayelerin içinde yerini aradın mı? Bugün de geç çıkmam gerekecek. Daha ne kadar kullandıracağım kendimi? Bu hizmet ediş değil. Bu kölelik. Amacından geri kalmış insanlar. Bu yaşlanış benim değil. Bu konuşmalar da bana ait değil. Zamanı gelmeli huzurla uyanmanın. Kendimi içeri atmıştım. Şanslıyım bir pencere kenarım var. Beş altı sıra ilerimde bir kız oturuyor. Yitecek suskunluğu yol arkadaşım. Hiç bilemeyeceğim hiç aklından geçtim mi? Görünür gibiyiz. Yansıyıp geçenlerden eser kalmayacak unutulanda. Adı geçenlerin bir araya geldiği Karşıyaka İskelesi göründü.

25-02-2008