Zor Kıldın Seçimi

Seni gülümseten şeyleri bulma oyunu oynadım yalnızlıkla. Düş kurmaya yetiyordu geceler. Anlatmaya kafi değildi bir araya getirmeye çalıştığım tüm heceler. Seni gülümseten bir an sakladım anımsamalarıma. Seni geçmişimden çıkardım yarınıma. Özen gösterdim yokluğuna. Hayallerle süslemiş olduğum bir özlem yokladı içimi. Zor kıldın seçimi. Suskunluktan duydum yaşamayı sevdiğimi. Suskunluktan duydum yaşadığın kayıp şehri. Gömleğimi çıkarışımda bıraktım düşüncelerimi. Aynama kaldı gidişinden miras bir yansıma. Aynama kaldı duvarlarımın dönüp duruşuna hapsolmuş arayış mahkumiyeti. Senin de bir penceren var. Senin de karanlığın kadar yalnızlıklar. Bir yıldıza uzanmışsa gülümseyişin, yarının canımı yakar. Yorganımı araladım. Soğuktu çarşafım. Soğuktu senden kalan boşluk. Gözlerimi kapayışımı ısıttım. Sana yalnızlığım kadar yakındım. Gidişin kadar uzak bir sonda başladım seni aramaya. Başladım tüm yalnızlıkları taramaya. Suskunluktan duydum artık beni sevmediğini. Suskunluktan duydum beni hiç düşünmediğini. Bilmek unutturmuyor. Yorgun bir adamın zihni kelimeler. Yorgun bir adamın eli ışığa uzanan. Yorgun bir adamın düşünden paylaşılan her sırda üzülen bir sevilene ne desin bu yürek? Hüzün sevince katılıyor büyüyerek. Uyanmak yaşamak demek. Sevmek yaşam kadar değerli bir emek. Göz göze yediğimiz bir yemek seni özlemek.

25-02-2008