Kalabalığın İçinde

Anımsayamayacağım bir sıralanış. Akışa toplananların ardında bir bilinç yok. Herkesin parçası olduğu bir sonuç. Yansımalarsız nasıl olurdu hayat? Ne çok yüzü var karşılaşmaların? Bakışlara yerleştirilmiş gibiyiz. Yönün çektiği insanlar ilerliyor. Ben de vapur güzergahına alışmışım. Ayaklarım beni bırakacak. Kalbimi de alıştırmışım hatalarına. Vapurları zeybek oynuyor İzmir’in. Ağır ağır buluşuyorlar, ağır ağır ayrılıyorlar. İnen yolcular yalnızlığıma akın ettiler. Sekiz on vapurunun iskelenin sırrına kulak verişinde kara dumanı gökyüzünün oldu. Telaş boşaldı yanaşışından. Kalabalığın içinde hep dikkat çektiklerini bilen güzel kadınlar olur. Göz hep yakalar adı olmayanı. Tüm yüzler bir hikayenin tanıdığı. Benim de hikayelerime tanıştırmış olduğum kızlar var. Bugün hava kapalı. Karşıyaka umutsuz bir adamın şehri gibi kendi haline saklanmış. Gemiler de onlarsız olmayacağını biliyor sanki. Bugünkü uyanışında seni heyecanlandıran bir şey var mıydı? Merak bir iletişim midir? Yoksa yalnızlık mıdır? Martının kıskanmadığı bir gökyüzünde kelimelere dur diyen bir manzara var. Benden daha zengin tonlar. Her şey büyülü anlatamayacağım kadar. Işığın sessizliğindeyiz. Karşıyaka artık daha yakın. Zaman geçmiş. Sevişme vakti gelmiş. Yalnızlık büyücüsünü yakarlar. Bir geçmiş seni seçmiş. Yarın kokusu çıkar denizin. Martılar mutluluklarını saklayamaz. Yansımalar deli edebilir insanı. Deniz insanın yüzüne vurmuyor yalnızlığını. Kalem olta oluyor kelime avlıyor. Belki bir yerlerde bir köpek havlıyor. Oyun işte birbirimiz olmadan olmuyor. Bizimle birlikte Göztepe motoru da yaklaştı. Kalabalığın içinde yine güzel kızlar vardı. Sadece cümlelerime takıldılar. Onları yaşama bıraktım, hepsi deniz oldular. Ne sordular, ne sokuldular. Duranların etrafında sokaklar. Bu akış hiç dinmeyecek. Sen de kokundasın. Umarım uzakla aran iyidir. Cumanın içinde Türkiye. Önemsiz bir yalnızlık benimkisi. Değerli bir yalnızlık. Palmiyeleri takip ettim. Berbere varmak üzereydim. Oyun benim bildiğim şekle dönüşüyordu. Yerimi alacaktım aşina olduğum bir başlangıçta. Aynayla seni konuşacaktım benim sandığım suskunlukta.


Berberden yeni çıktım. Dokuza on var. Yazdılarımı düşündüm, bir de berberin anlattıklarını. Ne de güzel hikaye etmişti arıların dünyasını. Kovana su taşıyan arılara saka derlermiş. Su doldurmada kullandığımız kabaklarla köye uzandım. Huzur verdi muhabbet. Öykü bitki ve hayvanlarla dost olacaktı.


29-02-2008