Kedicik

Kedicik, yeşil gözlerin nasıl da çekiyor insanı. Ayrılamadım gülümsemenden. Suskunluğuma hapsettim kendimi. Ceza değildi seni uzaktan, bakışlarından kaçarak utangaç sevmek. Acı vermiyordu sana senden hoşlanıyorum diyememek. İlk görüşte kıvrılmıştın sen sıcak düşlerime. Omuzlarında bir yaz yaşayamasam da seni saklayacağım sessizliğime. İstanbul gibiydi düşüncelerim. Gizemli, siyah beyaz bir hikayede seni kaybetmemek için göz alıcılığınla renklendirdim gözlerimi kapayışımı. İşittim adımlarını. Denize yansıyan küçük bir balıkçı kayığının huzur vericiliği vardı dinginliğinde. Martılar elbet dolanır etrafında. Ay ışığında yalnızlık çekilir mi hiç? Bir gün deniz gibi okşayabilsem yüzünü. Sarı saçlarında rüzgar beslese gecemiz.