Hayatın Güzelliklerine

Göztepe Alsancak vapuru uzaklaşmanın içine gömüldü. Vapurların yan yana duruşlarında, vapurun kalkmasını bekleyişlerin tanıştırdığı yüzler vardı. Şehrin herhangi bir köşesi bir gün, işte vapurdaki sarışın kadın dedirtebilirdi insanın sessizliğine. Oyalanmaların bertaraf ettiği insanların ayrılığı hikayelerin başlangıcı. Bilmenin ayrı düşürdüğü insanlar. Kadının sigarasını yakışı, avuçlarını bir araya getirişi artık bilinmeyenin. Belki bir gün yine belirecek anda. Yakalananda yol alıyoruz. Ne değişti hayatımızda? Elinden tutulmuş, söz dinlemeye mecbur edilmiş bir çocuk gibi teslim edileceğiz yaşanacaklara. Sessizlik kaçamakları insanın gönlünü hoş tutar. Suskunluk seni hayallerine kaçırır. Hiç yakalanmayacakmışsın gibi hisseder, yine de bir kovalayanın var mı diye dönüp bakarsın yalnızlığına. Gülümsemeler kelimelerle buluşmuştu. Cuma oluvermedi mi yine? Güneş küskün bir kız gibi yüzünü göstermiyor. Belki bir yerlerde ardınca taşınan bir cenaze var. Belki bir yerlerde bir bebek doğdu. Sahnemiz kader mi? Oyuncuların getirdiği oyunları paylaşıyoruz. Rastlantı bir buluşma mı? Kader alışverişindeki payımız bizi insan yapan. Yalnızlığının içinden çıkacak her insan. Gözlerdeki sabahın nasibindeki bir şehrin kıyılarına dokunuyor bakışlarım. Anımsamalarım bir ölünün hiç keşfedilemeyecek gizli günlüğü. Bir yerlerde bir kadının anımsamalarının üzerine toprak atıyor olmalılar. Teknenin motorunun sesi çok kuvvetli. Gürültü Karşıyaka’ya yaklaştı. Bu güneş hepimizin. Güneşe dönük yüzümüz. Ayrılık bağı var aramızda. Nefret de, aşk da zamanla çözülüyor. Sevgi hep bir iz bırakıyor. Senin küçük heyecanlarını merak eden bir adamı uğurladın hayatın güzelliklerine.

11-04-2008