Gülümsemen Sır Tutamaz

Olup bitenin içinde bir kıraathane anımsamalarımdan belirdi. Bozcaada’ya kalkan feribotların yokluğunda henüz yazın gelmemiş olmasının ıssızlığını yaşayan bir kumsala bakan, bir kendi halinde oluştu pencerelerin ardındaki tahta masa ve iskemleler. Talihsiz bir telaşı sakinleştirmişti hayatın güzelliği. Kaçacak bir huzur arayan herkes gibi, sığınacak bir gözlerini kapayış bulmuştu insanlar. Yorgunluğun detaylandırıldığı bir oyalanışta akılda kalmasa da, gönülde kalır insanın gözlerine dolan. Yaşadıklarını içine kaçırırsın, mutluluk kırıntılarını sakladığın sessizliklerde gülümsemen sır tutamaz. Seni sevdiklerine ele verir. Utanmak ne kıymetlidir. Mahcubiyetinin seslendirdiği bir ilgi uzak duruşunu yakınlaştırır. Suskunluğuna sokulma cesareti olan bir kıza anlatabilir miydin ne kadar güzel olduğunu? Yoksa ağzında geveler miydin çaresiz kalışını? Yalnızlığını affetmiş bir adamdan duyabilirsin hikayelerini. Yalnızlığını affetmiş bir adam yorgun, yaslandı penceresine. Deniz geceden şehri getiriyordu gözlerine. Hep geç kalırdı sözlerine. Şiir gibi umutlanan bir yürek.

02-04-2008