Affetmedim Kendimi

Beni hiç beyaz bir gelinlik içinde hayal ettin mi diye sormuştu bakışları. Sessizlik gözlerinden kaçtı uzağa. Başını önüne eğişi yüreğine gömdü suskunluğu. Yıldızlar omzuna dokundu. Teselli hıçkırdı içinde. Cevaplarına izin vermeyen bir sorunun hapsinde kayboldular. Birbirlerini anladıkları kadar yakındılar. Geceye tanık oldular. Hayat paylaştıkları bir anda konaklamıştı. Misafirperverdi umutları. İyi olmaksa hepsinden zordu. Gözlerinin içinde birer yolcuydular. Sana uğradığımda yorgunum dedi, yorgunum düşünmekten. Sana uğradığımda kapının açık olduğunu bilmek sevgi. Ayrılığın sadece bir ceketi mi var? Neden kelimelere sığınmış haksızlıklar? Gözlerimi kapadım, affetmedim kendimi. Ben kayıptım ama şehir beni bulamıyordu. Neler saçmalıyordum?