Gün Seni Gülümsetirdi

Hayat beni düşlerime takdim etti. Martıların ayrılamadığı kadar güzel bir manzara. Yağmurun sesinde vapurun penceresi. Deniz fenerinin yalnızlığı kimin yolunu gözlüyor acaba? Onu sonsuzlukta tutan tanık olduklarına hayranlığı mı? Pencerelerin diline düşmüş suskunluklardan dağılıyoruz hikayelerimize. Arada kurtuluyorum başkalarından. Güzel bir kadın gibi uzağımda her şey. Kelimeleri de yakın hissetmiyorum. Vapur şehre çekiliyormuşçasına döndü. Ardının asılışında yönünü Karşıyaka’ya verdi. Gittiği güzergahda kararlı görünüyor. Yakınlaşmaların sessizliği denizin sırrı. Gözlerini kaçırışına hiç soramayacaktım neden üzgünsün diye. Artık anladığımı sandıklarım beni üzmüyor. Alıştırdım sanırım kendimi içimin sesine. Yolcular uyukluyorlar ömür gibi geçiveren zamanda. Dertlerin uyuya kaldığı bir birliktelikte oyalanıyoruz. Gün seni gülümsetirdi, artık kaybolmuş gibisin. Akşam oluverecek yine. Yaşlanıvereceğiz. Ait hissetmenin yolundaydı derviş. Bana kadını anlatan bir yalnızlıktan dinledim hayatın ne kadar güzel olduğunu.