Gecenin Kollarında

Aynaya yansıyan adamın bakışlarında dursa yaşam, hikaye hangi kaldığı yerden ele alırdı anı? Hisleriyle boğuşan bir adamın merdivenleri çıkışında donmuştu yaşanan. Gözlerinin içiyle buluşan, gelip geçen zamandan kopmuştu. Anlatmak bir araya getiremezdi hikayenin kaybolmuş parçalarını. Kemanın sesini izledi koridorun vardığı bir kapı aralığına kadar. Paganini’ye teslim etti vicdanını. Kaybetme korkusuna yenik düşmemek için ışığını söndürdü düşlerinin. Yüreğini yaşadı affedilmek istercesine. Kendini kaybettiğini hissetti gecenin kollarında. Bir vals oldu karanlığı.