Yaşamak İçin Sustum

Zihnin sessiz değil. Bir de şehre alçalmakta olan uçak sessizliğe ihanet ediyor. O kadar alışmışız ki artık, çay içmek isteyen diye seslenerek dolaşan, yüzüne aşina olduğum bıyıkları gür adamı duyduğumdan bile emin değilim. Manzara hareketlendi vapurun ayrılık hazırlıklarında. Zihnimi susturabilsem. Sessizlik sakince süzülüyor martılarla. Havanın kapalı oluşunun da hakimi martılar. Denizin yüreği o kadar koyulaştı ki, tüm gemilerini daha bir belirgin sundu bakışlarıma. Yaşlı bir adamın gözlerinin geçmişiymişim gibi hissettim birden. Gelecekten bugüne dönmüş bir yolcuydum sahnelerin ileri geri sarılışında. Hafızamızın kaybettiği yaşanmıştan notlar bırakmıştık sonsuzluk hapsine. Hayatın içinden küçücük alıntılardı yaşadıklarımız. Karşılaşmalardan bininden birindeydi ihtimal sancımız. Oyun arkadaşlığımızın etrafı kalabalık. Sahnenin devraldığı onca oyundan birinde sana söyleyebileceklerimle de barışık değil hikayem. Benim de eksikliğim söz konusu anlatılanda. Hepimiz yakalanmadık mı şu ana? Kurtuluş anın hakkını vermekte. Ömrün zamana borcu var. Ancak sevmek hafifletebilir zihni. Sevmek bizi sessizleştirebilir. Seni suskunluğumun en güzel köşesine koydum. Yaşamak için sustum. Yağmur yağacak.

03-04-2008