Yarı Göçebe Adımlar

Bugüne dek uyanmasını hiç bilmediğini düşündü. Yaşama tembelliğine alıştırmış mıydı kendini? Tekrar neden hiç sürpriz yapmıyordu. Vazgeçmeyi kabullenmiş, gözlerini kapayışına hesap veremez duruma düşmüştü. Damarlarında akan kan da göçebe değil miydi? Atalarının dolaştığı kanlı tarihin mirasçısıydı. Yalnızlığına yerleşmiş bir adam olarak baktı yıldızlara. Yeri nehir yapan atların yelelerindeki rüzgardı ecdadı. Göğün aktığı zamanların kıymetini bilen, yaşama saygılı bir ses işitti içinde. Kendine çağrılıyordu. Atın kişneyişinin duyulduğu bir mesafedeydi karanlık. Ateş mahallinde, yüzü dans eden bir suskunluktu. Isınmak ona hayat veriyordu. Bir çadırın kurulu olduğu hikayede özgür olmanın erdeminde zamandan affını istedi. Bir kadını sarınmak istedi nefes alışı. Ayın yükselişine gelmişti o da. Nice suskun ay zerresi avucundaki toprak olmuştu. Bir gün kokusuna bürüneceği bu uçsuz bucaksızlığı ararken gem vurulu haykırışı, sevişmelerde isyan çıkmıştı. Hız kazanan yüreğinde duydu adımlarının sesini.