Bir Kişi Eksildi Sessizlikten

Kendi halinde oluşu öldü. Kendi halinde oluşunun arkadaşları törendeydi. Ritüelden kaçmak istercesine birlikteliklerinin gereğine teslim olmuşlardı. Yan yana bekleyişlerin dağılmak üzere oluşunda yitenin arkadaşlarıydılar. Yeri hayatla doldurulan bir ölüm daha bir araya getirmişti hasbelkader müdavimlerini. Kaybetmiş olduğu arkadaşlarının üzerinden geçmiş olan zamanı düşündü. Yalnızlıkların atılan her adım kadar derinleştiği bir sokaktaydı. Rüzgarla baş başa kalan toprak yığınından uzakta bir yerlerde bir masaya servis açılışında kendi halindeydi. Kaldığı yerden devam eden kalabalık içinde yüzünü döndü güneşe. Gözlerini kapadı ve kendini rüzgara gömdü. Bir kadın omzuna dokundu. Yabancısıydı. Hayat ikisinden birini önce seçecekti. Dokunduğun birinin uğurlanışında toplanmak, zihniyle konuşanların sessizliğinde sıralanmak insanı insan mı yapıyordu?