Yalnızlık Kehanetinden Kaçış

Belirişine zaman ayıran sessiz bir bekleyişin prensesi olduğunu hiç bilemeyecek olman, seni kendi halinde sevene aittir. Sana duruşuna sızan gölgen kadar yakın bir karanlık gizler gecelerin saygılı, uzak yıldızını. Tanrı seni onun sıcak gülümsemesine yerleştirmiştir sanki. Ay ışığının hatlarını çizdiği bir sokağın sonsuza daralışında, elleri cebinde bir adamın suskunluğudur kalbi. Yatmadan önce ışığını kapatışından dönüyordur seni aklından çıkaramayışına. Mevsimlere tanıklık eden, sabırlı bir bekleyiş yılları karşılar. Mevsimlere tanıklık eden bir yalnızlık mısralara sokulur. Adımlarının ittiği her evde yol alan suskunluk yaşamın kendisidir. Seven bir kadının parmaklarının saçlarına telaşsız karışmasına ihtiyacı vardır. Kollarının ağır ağır sırtına kavuşmasının tatlı baskısına direnmeden kendini güvenle bırakmaya hasrettir. Yalnızlığının geçtiği bu doğru yolda rehberi gözlerini kapayışıdır. Dinlediği şarkılar ona ihanet etmez. Karanlığın denizin yüzeyiyle yarıştığı bu soluksuz uzanışta, sevdiği kadın kıyıları hissettiklerine yaklaştıran rüzgarın içine sızışındadır. Bir gömleğin yakasının boynuna bıraktığı açıklıktadır bir parça heyecan uyandıran. Duvarlar izin vermek istemez kalamayacak oluşuna. İlerleyişi saplanır düşüncelerine. Odalar çekiştirir boşluğunu. Köşelerin kapıya çalkalandığı bir akışta savrulur merdivenlere. Ayak seslerinden de uzaktır yakınla arasındaki kovalamacaya. Sevmenin sessiz dünyasında bir gezgin yalnızlık kehanetinden kaçıyor. Öncesini kaybetmek istediği bir kadını arıyor gözleri.