Senden Fazlasının Yüküyle

Sadece konuşmalar. Sadece yabancılık. Sanki konuşan sen değilmişsin gibi. Sanki senden fazlası seni ele geçiriyor. Başkaları var sanki. Kelimelerinde nasıl görünüyorsun? Susma tercihinde hapsolmak da çare değil. Karşılaşmaların şekli de zamanla değişiyor. Bir zamanlar mektuplar mesafeleri aşmaktayken, şimdi anında belirebiliyoruz birbirimizin hayatlarından bir kesitte. Sınırlı telaşlar, geçiverenin zamana sıkıştığı doğaçlama anlarda ne diyeceğini bilemeyen bir adama dönüşüvermek ve söylediklerinle baş başa kalmak ve düşünmek durmak, bana ait olan bir suskunluk.


Beni düşünüyor mu diye düşündü mü acaba. Cevapsız aramalarda bir numara vardı, acaba sen aradın mı diye aradım deyişinde, bugün Ankara’dan döneceğini bilerek onu aramamı beklemiş miydi? Bugün evini havalandırmak için gitmiştim. Bu onu düşünmek miydi? Yazdıklarımda ve düşüncelerimde varoluş şeklini ben de anlayabilmiş miydim? Ona değer verdiğimi biliyordum. Kelimeleri seçişimde benden uzaklaştığını hissediyordum. Bu his konuşmalarımı ele geçirdikçe de, sanki daha soğuk bir insanmışım izlenimi veriyordum. O da kendi olamamaktan şikayetçi değil miydi? Neden hayatıma giren herkes aynı şeyden müzdaripti.


(Fulya beni Ankara’dan uçağa binmek üzeryken aradıktan sonra)


15/06/2008