Suskunlukların İçinde Akan, Yaşamaya Bakan

Bu hayat değil mi küçük bir kız çocuğunu gülümseten? Bu hayat değil mi göz yaşlarına boğulmuş küçük bir adamın elinden tutan? Bu hayat değil mi geceleri yıldızlarla baş başa bırakan? Bu hayat değil mi beni sessizleştiren, içimle bütünleştiren? Bu hayat değil mi tembellerle çalışkanları birbirlerinden ayırmayan? Akşam oluşlarda bir aradayız. Gemiler demirlemiş bakışların açığına. Bu hayat değil mi içime sığmayan, içinden sessizce, müteşekkir bir tebessümle geçtiğim? Omzuna bıraktığım suskunluktaki hayat işte böyle bir şey. Saçlarında kokladığım hayat işte böyle bir şey. Bir bardağa soğuk biramı boşaltırken duyduğum ses hayatın. Bana gözlerimi kapattıran şarkıdaki hayat başımı göğsüne yaslayışımdaki kadar masum. Hayat yüzlerde. Hayat caddelerde. Hayat akşam oluşlarda, gün ışığının odama ilk ürkek sızışında. Hayat yalnızlığımda.

(Salif Keita’nın Bobo parçası eşliğinde)