Keşke Ona Küçük Bir Kızla Oynamayı Öğretseydik

Kader orduları yarattık. Yolu ezdik. Yolcuların susuzluğuna hükmettik. Serap kumandalarının emrinde muhtaçlar. İşaret edilenin tutsağı oldu bakışlarımız. Görme mağdurlarıyız. Uygun adım ilerliyoruz. Sesimiz bir arada gür. Artık sadece sessizliğimiz bizim. Herkes bağırıyor. Artık yakınlığımız kadar uzağız. Birbirimizi duyamayacak cılız mesafedeyiz. Sözde omuz omuzayız. İçimiz gecelere haykırıyor. Sürü sürü sürüngen. Bir sürü akışkan sersem. İnandırılmışlığımızın kaderine içelim. Hep beraber kendimizden geçelim. Bir lütfun kurbanlarıyız. Kimse yaşamdan daha zengin değil. Neden hala kendimi sahip olduklarımla kandıramıyorum? Sefalet marşlarıyla sürüklenen yoksul savaşçı, kimin için kan döküyorsun? Can senin. Kanınla neden kirli ellerin ovuşturulmasına tutsaksın? Gün batımında bu kadar insafsız değildin. Korkuların aklını başından mı aldı? Seni gözlerinde göremiyorum. Seni kendinden boşaltmışlar. Bir arada oluşları tesadüf olmayanların cephesinde kayıplarla nefret besleniyor. Öfke hala aç. Sarsılışın hiddetle diyor kaç. Hiddetle alet olmak istemiyorsun. Artık kimse birbirini duyamıyor. Savaş kaderine terk edildi. Belki senaryoyu yazan da çoktan öldü. Savaşmak için uyanacaklar. Bir gece önce sevişmediler. Parçası olduğunun üzerine biraz düşünsen. Silahla oynayarak mı büyüdün? Bir küçük kız hiç tutmadı mı elinden? Çekmedi mi seni kendine belinden? Anlamasan da dilinden, konuşmadı mı kalbinle gözlerinde? Betin benzin atmış. Donuk bakışlarının, kayıp sessizliğinin sana hatırlatacağı güzel bir kadın yok mu? Gülümseyen bir çocuk koşmadı mı suskunluğunda? Merhamet duygundan seni yabancılaştırmışlar. Ölümden döneceğin bir yaşamın olmayacak. Hayatta kalsan da hafızan seni yaşatmayacak. Uğruna savaştıkların yitirilmiş olacak. Dünyayı kanlar içinde görmeye değer mi? İnsanı dizlerinin üzerine çöktürmek belli ki artık vicdanını sızlatmıyor. Sen çocukların koşuşturmasını çoktan kaybetmişsin. Başkalarının çıkarlarını savunduğunu bilmeyeceksin çünkü sen bir efsanenin kahraman evladısın. Artık gerçekliğin kalmadı. Öldürdüğün kişlerin hikayelerini düşlemedin. Onu bıraktığın yerden artık onu bekleyen bir kalbe dönemeyeceğini umursamadın. Feryatlar boşuna. Kaderini çizemeyen bir erin göğsünde ay ışığı. Gece hepimizle birlikte. Elbette haklıyız davalarımızda.

(Melange Bleu albümünden Judas Bolero eşliğinde)