Bir Tutam Sonsuz Kokulu Kadın

28 Eylül 2015 tarihli...

Yine yorgun döndüm. Kumsalın maviyle yarıştığı kıyılardan uzaktaydım.Utangaçlıkların utanmazlıklarla karıştığı sırlardan uzaktaydım. Gerçeğin gerçek dışına taştığı anlardan kendime araladığım bir kapıdaydım. İçerisindeydim bir zamanın. Tanıklık, korkaklık, boyun eğmişlik kader beğendiriyordu sözcüklere. Kendime yine yorgun döndüm. Bir tutam sonsuza güzel müzikler eşliğinde kaçtım. Kadınsı bir gece beni sardı. Çıplaklığında yıldızlar sessizce yankılandı. Yavaşça kokladım üzerine sinmiş şehri. Kendimi bıraktım sırdaş dudaklarına. Çalmak istedim ölümsüzlüğün bana ihanetini. Kıskanç bir karanlık gibiydim. Gündüzlere ait değilim. Benim olmayan gündüzlere kaptırdığım ne varsa umurumda değildi. Sende bekledim geceleri. Senin sessizliğine gizledim sözcüklerimi. Odanın içinde dolanmış çizgiler, karmakarışık olmuş içine dolandığım karanlık. Ağına düşmüşüm yorgunluğumun. Zihnime direniyorum. Dans etmeye direnen ayaklar gibi kas katı yerle bağımın kuvvetinde derin nefeslerle kendimden kaçmaya çalışıyorum. Küçük keşifler parmaklarında başladı. Elim gözlerim kapalıyken omuzlarına vardı. Dahası vardı çıplaklığının. Güneşe açılan bir çiçek gibi renklerle haber saldım dışıma. Gerçeğin gerçek dışına taştığı anlardan birinde, kadınsı bir geceye bıraktım yorgunluğumu, güzel müzikler eşliğinde. Bazen göz yaşların bana sırtını dönüyor. Kırılganlığının parçalarından bütünleştirebildiğim, sözcüklerden oluşmuş bir sessizlik gibi çörekleniyor çaresizliğime. Derindeyiz, bize kadar iniyor öte. En dipteki kadınlar ve erkekler. En uzaktan yakında, sonsuzun bir köşesine benim diyebileceğim bir zamanda, saklanılmış yalnızlıklarda bir nefes. En ötesinin, en berisinin şehir şehir, evren evren gezen düşlerinde bir güzel koku. Hangi zamana ayırdık kendimize ihaneti? Hangi şarkıda bıraktık gecelerden gecelere akan sarhoşluğu? Bir kadehte iki el. Bir kaderde iki çıplaklık. Bir gülümseme, bir yorgunluk, bir başlangıç ve bir şehir. Varacağını bilmeden adım adım, nefes nefes. Hüzünlerden, sevinçlerden bir boşluk vardı aramızda.Aramızdaydı çıplaklığımıza değen boşluk. Gözlerimizin kapanışında hislerimiz bir birimize değiyordu. Kimler gelip geçti bu karanlıklardan? Kimler suskunluğunun çıplaklığında penceresinden öteye baktı durdu? Kimler yıldızların altında savurganca harcadı gecelerini? Unutulmuşluk kimleri gömdü bağrına? Kaç erkeğe heba oldu kaç kadın?Kaç şarkıyı israf ettik? Sözcükler, karanlıklar, çıplaklıklar. Yaşamla buluşma noktasında ana geç kalmışsan acele et. Az sonra unutulmuşluğuna varacaksın. Çekingenlikler mezarlığında ürperti zaman geziyor. Utangaç ölüler unutulmuş adlarına gömülmüşler. Korkusuz bir kadın, korkusuz bir erkek. Kıvılcımsız bir ateş. Yıldızsız bir gece, kadınsız bir çıplaklık. Kadehsiz bir sarhoşluk, kadersiz bir sonsuz.Ardı ardına yaslanmış zamanlarda yorgun düşmüş kim varsa bir an için gözlerini kapamalı, uzanmalı boşluğuna. Boşluğuna, bir kadın sıcaklığını taşıyorsa şanslısın. Rüzgara tutunmuş bulutlar gibi şanslısın. Sonsuza tutunmuş anlar gibi şanslısın, her biri unutulacak olsa da. Her hafıza ölümü bekliyor. Anılardan bugüne geldik. Kışkırt sözlerimi. Kışkırt gözlerimi. Nasıl olsa hepimiz unutulmayacak mıyız? Kışkırt dans etmeye direnen ayaklarımı. Nasıl olsa yok olmayacak mıyız? Sırrıma katkı ver. Nasıl olsa sır olmayacak mıyız? Senin için durdum. Boşluğumu sar. Nasıl olsa boşaltmayacak mıyız mekanımızı? Güzel müzikler eşliğinde, Mayte Martin'in sesinde adı Urla olmayabilirdi sonsuzluğumun. Ne de olsa en dibindeyiz, ya da en ucunda, ya da en ötesinde. En hüzünlü, en sevinçli, en değerli yaşamda. İyi geceler. Hangi gece iyi değil ki? Darısı gündüzlerin başına.