Bir Ömrün Geçtiği Yerde Hikayeler

Gönül hep en güzel kelimeleri seçer sevince. Hikayeler bir ömrün geçtiği yerde başlar. Şehrin tüm masalarını dolaşır boğazın esintisi. Her sevenin halini hatrını sorar. Öyle kışkırtır ki ruhu yansımalar. Öyle nazlıdır ki vapur, insanı sıcak bir gülümseme gibi kucaklar. Bir öpücüğü saklayan dudaklar kelimelerden sır vermez. Bu sessizlik semt semt gezinilen giz gibidir. Yanıbaşına kıvrılıverilen unutulmaz anlar iki yakanın dilidir. Anlatılana doyum olmaz. Paylaşılan dinginlik bırakmak istemez bir nefeste sokulduğu, omzuna yaslandığı suları. Heyecanla döner durur gecelerde, karışır ışıl ışıl mücevher gözlere. Bırakır kendinden sonsuz bir ifade. Suskunluk çiçeğini sunar yer, gökyüzü sırdaşına. Hayat sevenlerde buluşur. Geç kalındığında yalnızlık geçer zamanı. Bir düşünce karışıyor yıldızların seyre daldığı geceye. Bir kız kapımı çalıyor, yanıma uzanıyor. Ben adımı unutuyorum onda. Ayaklarına değince ayaklarım, bir teşekkür oluyor ondaki başlangıçlarım. Kal dercesine sarılışlarım ikna edemese de, yüreğim bir sabah gibi beklercesine umutlu. Her çıkıp gelişinde hayat İstanbullu. Gözüne uyku girmiyor anımsamaların. Üstüne çekmiş sevişmelerini, hiçbir şehri dinlemiyor. Can atarcasına tarihi yarınlarla buluşturuyor. Sevileceğinden emin bir fasıl gibi geçiyor.

12.06.2006