Ara Verdik Kelimelere

İnsanın ruh hali ne kadar da değişkenlik gösterebiliyor. Evimi temizleyen Gül Abla'ya akşam vermek için para çekmem gerekiyordu. Metrodaki ATM'ye gittim, hava güneşli, açık ve güzeldi. Dışarı çıktığımda yazdıklarım üzerine düşündüm. Herşey nasıl yaklaştığımızla ne kadar da ilişkili idi. Gül Abla çalışıyor olmaktan şikayetçi değildi. İş bulamadığında kirasını ödeyemiyor olmak, ve çocuklarına birşeyler satın alamıyor olmak onun için daha zordu. Demirbank Gıda Çarşısı Şubesi'nde çalışırken şube müdürüm Şebnem Hanım, Ferit değiştiremeyeceğin gerçekler için kendini üzüp yorma, kaybeden sen olursun demişti. İçine doğmuş olduğumuz bu eşitsizlik ne de olsa milyonların derdi. İyi bir insan olma çabasında, yarına güzel duygularda çıkabilmek önemli. Dinlemekte olduğum müzikleri suçlamıştım, beni düşüncelere sürüklüyorlar diye. Aynı müzikler eşliğinde de bilanço ve gelir tablosu kalemlerini girebiliyordum. Kafa yormuyordum, düşlemiyordum da. Olabildiğimce gerçektim. Birazdan öğle yemeği yiyeceğiz. İnsanın iştahını kabartan kokular da yaşamı güzel kılan anların bir parçası. İşte böyle anlarda içine katıldığım her cümle aslında beni hayatın dışına itiyor diye düşünüyorum. Güneş yüzüme vururken sessizdim. Hayatın içindeydim.