Hepimiz Yalnızlık Komşularıyız

Gözlerini yoruyorsun, hislerini ve ruhunu da. Her yerin adresinin belli olduğu bir boşlukta kayboluyorsun. Ne yazık ki yarın ajandanın bir parçası. Alınmış notlara bölünmüş yaşamında, günün saatlerinde sürekli neyi kovalıyorsun? Kendini mi, yoksa sormayı mı unuttun? Artık cevaplara da güvenin yok değil mi? Sözlerin senden daha da yorgun. Kalp ve hayal kıran kırana. İçimle bir masaya oturup, yazıyoruz yalnızlığı. Birazdan yatağıma uzanıp, gecelerden bir diğerini daha heba edeceğim. Sabah tek başınalığımı uyandıracak. Zamanın senden geçtiği anlarda yaşadığını hatırlatacak bir kız da evinden çıkmış olabilir mi? Sana ben bu yalnızlığın yabancısıyım diye yarını sorabilir mi?