Yokluk Bu Gece De Seni Bana Verendi

Bugün sessizliğimden kaçıştı insanlar. Yorgundum düşünceleri kovalamaktan. Serseme çevirmişti beni tekrarım. Yalnızlığım yüzlerle anımsamaları eşleştirmekteydi. Sadece kendime yüz vermiyordum. Gözlerimi kapayışımın içi daraldı bir hayat israfında. Bir şey eksikti onu sevmenin tadında. Uzak cana yakındı. Yakın ana bakındı. Bulamadı suskun ve açık kapım ayak seslerini. Bulamadı kalbim sevildiği hissini. Gece ve düş içimde sözle kenetlendi. Bir kız nihayetinde aşkımı yendi. Peki kim kaybedendi? Kimin umurundaydı ne dendi? Tercihi yapan bir tek kendi. Gidişinde birlikte uyanışlarımız tükendi. Özlem belimi bükendi. Ne çok şey söylendi. Kim doğruyu bilendi? Kim yaşamdan yaşanabiliri bir anda silendi? Kim sevilmeye direndi? Hani gül yediverendi. Yalnızlık geceleri seni yıldız diye üstüme serendi. Yokluk bu gece de seni bana verendi.