Bir Güneş Bizimle Oyalanan

Gözlerimi senin için kapadım bir an. Seni de, tatlı tatlı esen rüzgarı da hissediyordum. Bir güneş bizimle oyalanan, martıların ve vapurların gelip geçiciliğine vuran, özlediğim elin gibi dokunuyordu yüzüme. Sakladığım sessizlik kalabalıktı. Kısa bir anın iğne deliğinden geçiriyordu zaman insanları. Sen sadece suskunluğun kalamazdın. Neden hala seni Karşıyaka sahillerine anlatıyordum. İyi ki martılar var. Zihnim düşüncelerde seni kovaladığında yoruluyor. Farkındayım kalbin yalnızlığımı anmıyor. Bir haftanın sonuna daha geldik. Sokak beni unutacak gibi kayboluyor. Gözlerimde toplandık karşıya geçmek için. Işık yanınca acele ettik. Kimilerimiz yalnızdık. Hızlı adımları içinde ölen adam benim.