Sesimde Kırdıklarım Şiir Oldu

Bir kızı sevmek kaderine katılma şansını tanımıyor. Yıllar geçmekte üzerimden. Seni hayal ettim uyurken. Bir düş kıyısındaydın. Üşüyordun, sarılma ihtiyacı duyuyordun. Ne de güzel uyuyordun. Sende yaşamak istediklerimi duyuyordum. Sessizce örttüm bakışlarımı üzerine, sen daha fazla üşüme diye. Saçlarına eşlik ettim omuzlarına kadar. İçten bir teşekkür sakladım uyanışına, her sabah bana değerli bir sürpriz yapışına. Sessizliğin anlatamadıklarından bir sır dilendim. Seni arayışlarıma belendim. Her yere yalnızlık bulaştırdım. Sana duyuramadıklarıma sözler ulaştırdım. Kollarımın boşluğuna alışamadım içtanem. Seni doldurdum anımsamalara. Bir ad vermiştik ya birlikte yaşama, seni sana bırakamadım. Özlem karıştırdım gözlerimi kapayışıma. Uzandım bana aldırmayışına. Düşünceler çözdüm sorulardan, seni çağırdım cevaplardan. Bir Cumartesi sabahı daha batıyor içime, gün ağardı yüreğimde. Bir huzursuzluk ararken dokunuşlarını, yatağıma çöreklendim. Her an yüzünü bana dönecekmişsin gibisin günaydınım. Her an bir gülümseme düşürecekmişsin gibisin umudum. Sesimde kırdıklarım şiir oldu. Bir mısra da olsa can atsaydın sen de. Yaşamasaydık iki ayrı düşmüş bedende. Bilirim haklı hissetmek salmaz kalbini bana. Yakın senden yana. Uzak, gözlerin sensiz yaşadığım her ana.