Sensin Yalnızlık Saklı Kadınlar

Rüzgar sana dokunmamı ister miydin diye hiç sormadı, sokuldu içine sevileceğinden emin. Dolaştığı tüm maviyi anlattı duyulur muyum diye kaygılanmadan. Vapurlara, martılara hep sevgili oldu. Güneş şehri izliyordu. Karşıyaka'yı sevdiren bir sabah daha. Kıymetini bileyim diye tam yirmi dakika. Geceler yakın olmalı gözlerini kapamak isteyen bir suskunlukta. Rüzgar gibi sessizce konuşmalı bizi saran yalnızlıkta. Aşk, ten ışığı kapatışlar. Düş duvarlarında günışığı, kıyı hafta sonuna hazır. Bir martı bizden önce varmak üzere iskeleye. Onun işi mutluluk. Mürekkebim deniz mavisi olunca yazmadan duramıyorum. Sensin yalnızlık saklı kadınlar.

(05-10-2007 sabahı işe giderken Konak Karşıyaka vapurunda)