Gün İlk Yaşına Bastı

Anılarından daha genç kalabilmelisin. Yaşlanan sadece geçmişin. Gün ilk yaşına bastı. Dağları denizin mavisine şaşırmışçasına aştı. Tüm martılara bir bir hal hatır sordu. Bir şehir pencerelerine dönerken akşam oldu. Yalnızlığının kararını biraz kaçırmış bir adam düşüncelerini eliyordu. Bir sevdiği kız kalıyordu içinde. Bir zamanlar onu merdivenleriyle tanıştırmıştı. Bir yankılanmanın hatırladığı gülüşler artık kimsesiz kalmıştı. Suskunluk bir basamak daha ağırdı. Ağır ağır çıkıyordu şairin sözünü dinlercesine. Kapısını açtı kendisine hoş geldin diyen anahtarın sesinde. Duvarlarına gömdü koridorun dibini, eli ışık aradı karanlığa. Bir uzanışın kaybettiği dakikalarda yatağına sır oldu. Kelimeler seçilemiyordu. Gözlerini kapayışına dert yandı kızlardan. Abidin yalnızlığın resmini yapabiliyordu. En güzel düşün portresini de bir aşkın müzesine kaldırmışlardı. Gecelerin tesellisinden uzak bir yerdeydi. Yıldızlarla kaplanıverdi iki elin hikayesi.

(28 Eylül 2007 gecesi yatmadan önce)