Üzüntülere De İhtiyaç Var

Haftanın son iş günü, bugün erkenciyim. Yedi kırk vapurundayım. Tartışmaların içine çekilmekten yorgun, haklılar ile kavgamda yılgın, doğrularıma kazandırdığım alanları savunmaktayım. Herkesin bir mazareti olabiliyor da, benim olamıyor ne yazık ki. Suskunluk istismarına dayanamıyorum. Sessizliğin bir erdem olduğunun farkında olmayanlara sesimi yükseltmekten hoşnut değilim aslında. Benimkisi sadece kendi için yaşayanlara isyan. Deniz grileşti. Mavinin çok az yer bulabildiği gökyüzünde de grinin tonları hakim. Martılara da üzüntülere de ihtiyaç var. Önemli olan bir tebessümü temiz tutmak. Dinginliğini uçan mutluluk kuşlarıyla kıyı huzurlu. Seslere yanaştık.

02-11-2007