Sana Kalkan Akşam Vapurunda

Farkındalığın içinde bir sarhoşluk var. Akşam oluşu denize yansıyor. Kalabalık bekleyiş gürültülü. Müzik dinleyişimde uzaklarla oynuyor gözlerim. Hareket etmeyi bekleyen vapurun pencerelerinde renkler değişiyor. Farkındayım bana vapuru çizen oyalanışın. Elini tutmak istersin sessizce. Şehri bırakıyoruz geride. Aşkın zamanı var. Suskunluğun omzumda. Martılara yer var bu düşte. Sana yer var yokluğuna her gülümseyişte. İçeri girmedim üşümeyi tercih ettim. Rüzgarın sapladığı soğuğa direnmedim. Kabullendim hayatı sevdiren aralıkları. Kabullendim seni özleyişimi. Karşıyaka kararan hikayeme yakışıyor. Bir resim kadar güzel yaklaşış. Bir kadın belirdi yanımda sessiz ve adsız. O da üşümeyi tercih etmişti. Düşünceleri benim gibi yalnızlıkla mı boğuşuyordu? Elim dondu not alırken.

Vapurun bekleyişi çalkalanıyordu karanlığa hafif bir ışığın dokunduğu yansımada. Şekilden şekile girişleri geride bırakacaktık birazdan. Aramanı beklemiştim. Sözde senin beni düşündüğünü gösterecekti bana. Oynadım yalnızlık oyununu, birbirlerine iskelede sokulmuş vapurlarla. Ayakta duruşum salınıyordu seni resmederken. Karşıyaka’dan ayrılışıma ışıklar sarıldı. Uğurlanışı yaşlanan bir adam. Hikayeler gibi dönüyoruz. Ağırdan alıyorum kayboluşumu. Bir kadeh kadar gözlemci, geceyi seviyorum. Gök sevişmelere hazır.

Suyun yüzeyi bana geliyor. Yaklaşışımda kıyıyı yalnız bırakmayışımda hava dondurucu. Dondurucu sıcaklığına hasretim.