Telaş Alevi

(Akşam yedi kırk beş Karşıyaka Konak vapurunda)


Zaman geçiren bir çabalama. Koşuşturmayla geçen bir günün yorgunluğunda, benim olmayan bir diyalog beni şekillendiren. Akşam iş çıkışım vapur yolculuğuna dönüştü. Öğlen yemek yeme fırsatım olmamıştı. Bu telaşa kurban etmiştim sevdiğim bir kızı. Bir aile olacaktık, bir arabamız olduğunda kapıyı açıp da inişi bir fotoğraf olacaktı sessizliğin çektiği. Çocuklarımız olacaktı hikayelerimizde, birlikteliğimizin yolunu gözleyen. Biz olacaktık kahvaltı ederken gülümseyişimizde. Beraber uyanmak kolay değilmiş düşler gibi. Vapurun ahşap dokusu içinde tanıdık yüzlerdendim artık. Konak’a varmak üzere oluşumu kaplıyor düşüncelerim. Sen daha şanslısın, benim kadar karmaşıklaştırmıyorsun duygularını. Yıllar gecelere birikiyor. Sevişmelere saklı heyecanlar.

07-01-2008