Sabaha Tutunan Bir Geceden

Kendimi oyunların içinde gördüm. Beni sustuğum her anda kaybettiğini yaşadım. Yanlışlarımı hiç saklamadım ki. Doğrularımdan ne zaman ayrıldılar? Sevmek masum bir suskunluktu. Uçsuz bucaksız olabilirdi saklanmak. Uçsuz bucaksız olabilirdi gülümseyişinde dolanmak. Yanı başından geçtiğim bir oyunla vedalaşmak kalbimi kırabilir. Oynadığımız oyunlarda daha fazla çocuk kalamayabiliriz. Büyümek yaralayabilir seni. Bir pencereden bakışlara teslim bir manzarada uzaklaşmak, hatırladıklarında seni yorabilir. Belki de duymak isterdin yalnızlığın biriktirdiği gecelerin heyecan dolu sırlarını. Belki de yaklaşmak isterdin gözlerimi kapayışıma. Hep belki de diye bitiriyorsa yüreğim sen haklısındır be canım. Zamanın alev aldığı bir şöminede, kışın keyfini tutuşturabilir bir el ele tutuşuş. Hayal edebildiğini sahipleniyorsan, özlemek uslandırır hırçınlığını. Başı boş bir dinginlik benimkisi. Yarının gerisinde kalmış her şeye değerdi. Pişmanlığa fırsat vermez yaşamak. Seni alır çeker ana. Konuşur seni göğe çekiştiren martılarla. Bir kadın masalını anlatan uykuya dalış büyücüsünün sihirli sancısında kaybolur yorgunluk. Sabaha tutunan bir geceden uyanacağını bilmeden bırakırsın kendini. Aynana günaydın derse çıplaklığın, güzel hissettirir sana, seni saçlarında omzuna düşüren yalnızlığın.