Kıymetlisin Her Anda

Bir kız vapuru kaçırdığı kaygısıyla telaşlı koşuyordu. Bense beş kala kalkacağını bilerek ağır ağır yürüyordum iskeleye doğru. Güneş sırtımı sıvazlıyordu. Uzun zaman olmuştu Bergama Vapuru’yla yolculuk etmeyeli. Abdullah’a rastladım. Gülümseyerek bir bardak çay uzattı. Pencereleri geniş, her oturma grubunda bir masası olan bu vapurda keyif konforluydu. Deniz galerisinde sergi Karşıyaka’ya gitmek için sabırsızlanmaya başlamıştı. Karşımdaki sandalye boştu. Karşımda yerin vardı ama geç bile kalamayacaksın artık. Tabloya Balçova’nın sırtlarındaki tepeler yerleşti. Aşina olduğum bir uzaklıktı yakınımla paylaştığım. Mutlu olmayı bilmek zorundayız. Ayrılıklar hayatın sonu değil. Seni çayını yudumlayışında mutlu hayal ettim. Çantanı kapıp da dışarı çıkışında umutların olduğunu düşledim. Zaman elbette geçecek. Hastane dönüşünde dün gece asansörde babamı nefes nefese kalmış görünce, baba çok yoruldun dedim. Oğlum siz beni hala genç sanıyorsunuz ama yaşım yetmiş oldu dedi. Asansörün aynasına yansıyışıma baktım. Otuz beş yaşındaydım. Hayatın akışından silinişimizde kayıplarımız kaçınılmazdı. Zor bir sahneydi yaşam. Baba rolünde yaşlanan bir adamın mirasçısıydım. Bir baba rolü kalacak mıydı benden sonrasına? Anne rolünü sana armağan edecek kişiyi düşündüm. Diğer pencerenin önündeki adam yaşça benden büyüktü. Beyaz saçlarında yılların yazmış olduğu hikayelerin dinleyeni mutlaka vardı. Çıplaklığında herkes ölümün dokunuşunu hissedecek. Aynalar kervanında filmin karelerine bölüştürülmüş insanlar yavaş yavaş geçiyorlar. Unutulan da yaşamın kökleri. Unutulandan beslenen bir hatırlanan olmuşsa sana sevgili, kıymetlisin yaşadığım her anda.

14-03-2008