Saçları Savruluyor Gizemin

Kaç kişi karanlığı deşti yalnızlıklarda? Doğduğun anda yalnızlığına armağan edilmiştin. Seni yalnızlığın büyüttü ve yine yalnızlığın uğurlayacak sonsuza. Gözlerini kapadığında toprağına sıkıca tutunduğunu hissettin. Özgür kaldığında ne yapacağını şaşırmış bir ağaç gibi kıpırdayamadın. Köklerinin uyandığını ve düşlerinde koştuğunu farkettin. Ormanını yok eden insanın hırsıyla yüzleştin. Ayna yüzünü sana yansıttı. Utanç duymadın. Yalnızlık törenindeki kadehi sana sunan kadını sevdin de, ona yalnızlığın ihanet olmadığını anlatamadın. Yalnızlık devrinde rüzgar bedenleri karşılıyor. Saçları savruluyor gizemin. Ölümden evvel bir sessizlik var. Yaşam çığlığım kadar hızlı bir at arşınlıyor ufkumu. Toz duman bir serüvende sarhoş kalemim. Yatağım bulanık. Tenim duru. Kendimi bana veren bir yalnızlıkta sana düşünce, sevmeyi öğrendim. Masamın yüzeyinden ayrıldı başımı kaldırışım. Görmek istediğime aktım. Uzaklara baktım, sana. Büyülü bir yakın. Örülü bir karmaşa. İçine daldığın oyunda sözlerden sürekli kaçamazsın. Duyduğun yalnızlıklardan fazlası gerçek. Kendi payına aldanma. Sevişmek seni korkutmasın. Sevişmek seni ağlatmasın. Kapının açılışından kendini bırak sokağına. Adımlarına belen. Ardına yaslan ve yaşa esintiyi. Dallan martılarla. Sana dokunanda adını unut. Vadi zihnindeki attan hızlı. Vardığı düş seni de geride bırakacak. Bir avuç toprak dökülecek bir başkasının elinden. Yalnızlığını kimse devralmayacak. Düşle ve yaşa. Düşle ve seviş. Utanman gerekenden utanmıyorsun da...

(Babel film müziği Iguazu ezgileriyle gözlerimi kapadım)