Dip Büyüsü

Yalnızlığından ayrı düştü. Kalabalık içinde yeri olmadığını hissetti. Kendisini alıp götüren bir birliktelikte, rastlantıların sessiz ve kimsesiz çocuğu sürükleniyordu. Bir arada olmak suskunlukları ayrıştırıyordu. Dip büyüsünde, karanlığın içinde sancılanan bir caddede kimsenin yalnızlığı birbirine değmiyordu. Herkes kendini içinden dışarı atmıştı. Onu o yapan bir masa. Onu o yapan bir kadeh. Onu o yapan bir yol. Göz göze geliş unutkanlığında hatırlanmak isteyen çıkmamıştı. Onu o yapan saatlerin geçmek bilmeyişinde bir hikaye ilgisiz. Düş kurduğunu bilmiyorlardı. Senden hoşlandım diyebilir miydi? An kaderin uğrak yeriydi. İçindeki sesle hep beraberdi. Duyuramadı gözlerini. Masasına tutundu. Kadehin avuttuğu bir adam mıydı? Issızlığın ucunda mıydı? Gözlerini kapadı. Yalnızlığını izlediğinde kendine varacağını biliyordu. Bir kadına kendini görüp görmediğini sormak istedi.