İmgelerle

İmgelerle kendimi uzaklaştırıyordum. İmgelerle kendimi buluşturuyordum. Gözlerimi kapamak gerçekleşeceğini bildiğim bir dilek tutmak gibiydi. Odamla ayrıldık. Müzik vardı sadece. Bir iskele seçtim, ham bir gecede. Issızlığın ve uçsuz bucaklığın insanı arındırdığı bir dinginlikte kendimi sessizliğe huzurla bıraktım. İmgelerle baş başa kaldım. Yalnızlığın bir öz değerlendirme olduğunu anladım. İmgelemek güzel bir yolculuktu, iyi bir oyun arkadaşıydı. Biraz da İstanbul’a sokuldum. Yalnızlaşmak için böyle kalabalık bir şehirden daha iyi bir yer bulunamazdı. İmgelerle kendimi uzaklaştırıyordum.