Hay Dilini Eşek Arısı Soksun

Güzel bir kadınla uzağın arasına giren bir adamın rüzgarlı saçlarında bir hikaye başlasaydı, gönlünüzden bir sevda masalı olması mı geçerdi? Yağmur yağsa, toprağın şehri ele geçiren kokusunda, bir adam sabahın ilk ışıklarında yola çıksa, aklında güzel bir kadın olsun mu dilerdiniz? Önünüzde ilerleyen kalabalığın bir parçası olduğunuzu unutmuş olduğunuz bir anda, manavın renklerle donatılmış tezgahının önünde dikilmiş, çekici bir bayanı geçmek zorunda oluşunuzda durup düşünemezsenizde, yürür düşünürsünüz. Hikayeler kimsesizdir. Aynanın içindeki yazar da yansıma. Bir şarkı duymuş gibi şehir. Kimse yerinde duramıyor. Perdeleri çekilmiş bir pencere anlamlanıyor. Arkasında kucaklaşmalar olabilir, hıçkıra hıçkıra ağlamalar da. Arkasında boşluk da olabilir, özlem de. Kimsenin sesi çıkmıyor. Düşüncelerimi de susturamıyorum. Bilmem merak eder misiniz? Size katılıyorum bu güzel şehirde. Sizinle aynı kaldırımların ilerleyenleriyiz. Bir arada dönüşüyoruz akşamlara, gecelere ve bizi bırakmayan her sabaha. Bazen hikayenin keyifli bir yalnızlığındayım. Bazen yalnızlığım bana dayanılmaz geliyor. Bana kalırsa herkesten daha haksızım. Hayatı ciddiye alma şeklim farklı. Yaşadığım anla dalga geçerim. Deniz için sustum. Ağır ağır sokuldu geceye akşam. Gün batımı vızıldadı. Işıklar karşıda yavaşça yerini aldı.