Gözlerinde Sessizliğim Açık Yüreklim

Sana baktığımda Beyoğlu’nda, Nevizade’de sokak aralarında sıkı fıkı olmuş neşe dolu masalar görüyorum, sana baktığımda bir akşamüstü ıssızlıkla buluşmuş kumsalı görüyorum, sana baktığımda suskunluğumu hak ettiğini görüyorum. Elini tuttuğumda, avuçlarında sıcaklığım. Elini tuttuğumda gözlerinde sessizliğim. Biliyorum hep bir şeyler söylememi bekliyorsun. Şehrimizde gece olmuş. Şehrimizde yalnızlıklarımız kavuşmuş. Yan yana gelmiş adımlarımız, birlikte yol alır olmuşuz. Yine de susmuşuz. Ayrılığımız birbirimizin kollarına düşecek kadar yakınken, sana baktığımda gözlerine yansıdığımı görüyorum. Sana sarıldığımda bir kıyısı var sessizliğimin. Sana sarıldığımda beni düşüncelerinde bırakmadığını biliyorum. Hala bir yerim var kalbinde. Hala bir yerim var özlemlerinde. Seni bekliyor olacak içinde olduğun hayallerim. İzin vermese de kelimelerim, suskunluğumda adın yankılanacak. Aynama sokulacaksın. Senden önce uyanmış, sana baktığımda bir penceremiz olduğunu görüyorum. Bizim penceremiz diyebiliyorum. Bizim kahvaltımız, bizim evimiz. Bir kadeh koymuşum kadehinin yanına. Bizim sarhoşluğumuz diyebiliyorum. Bir baş koymuşum omzuna. Sessizliğimin içinde olduğunu bil yeter. Hala beni susturabiliyorsun. Bir şarkısı var gecenin. Bir gün batımı var her burukluğun. Küçük elleri var bakışlarımızda uyananın. Can bir köpeğimiz var, kulaklarını düşürmüş. Masallarımız, geçen yıllarımız var. Özgürlüğün var, elimde alışveriş torbaları var. Beni karşılayışın var. Duymak istediklerin var. Gözlerini kapayanlar birbirini anlar. Söyleyemediklerimin sürprizini bekliyorsun.