Sonuna Kavuşamamak Sonsuzluk

Çıplaklığına tutundum. Yönden azat olmuş bir sonsuzlukta, omzunda süzülmenin kısa keyfini süren dingin bir yaprak gibiydim. Varabileceğim noktadan bağımsız, hislerimin kucakladığı yol alışın hazinelerini izlerken, düşüşün kopuş olduğunu, sonun sonsuzluğun yolcusuna ait olmadığını anlıyordum. Sadece bir başlangıcım vardı, o da sonumdu. Kimse sonunu göremeyecek. Gördüğün sonlardan öğrendin acıları. Gördüğün sonlardan öğrendin korkmayı. Gördüğün sonlardan sığındın yaşamaya. İyi ki sevildim, iyi ki seviliyorum. İyi ki kıyısındayım içimin. Ne yetişmeye, ne de yetiştirmeye çalışıyorum. Sessiz, derin, uçsuz bucaksız sıcaklığındayım. Gizlendiğimiz şarkılarlayız. Paylaşılan anların sırdaşı olmak mutluluk verici. Bir aradalığımızda gördüğümüz kaç kişiyi hatırlıyoruz?