Bir Ömürsün Valla

Çarşamba sabahı başka bir yineleme. Oyunculara siz de aşinasınız artık. Bu alışkanlık bizlerin. Martılar suyun yüzeyindeler. Denize açık hava katıldığından oldukça mavi. Motor kenara çekilin diyor martılara. Yine yolumuz aşikar, ne de olsa adı rota. İzmir taş kesilmiş. Her uzaklaşma bir yakınlaşmadır. Karşıyaka beni bekliyor diye kendimi kandırmaktan ne çıkar. Varmak üzere oluş müdavimleriyle yoldayız. Sessizliğimizi tüketemedik. Gidecekleri belli gemilerde oyalıyoruz gözümüzü. İçimiz kapalı, düşüncelerimiz açık olsa da. Biz ketum kataloğu gibi, vapurda inceleniyoruz. Bir bedava eğlence. Merak başa bela. Az kaldı her halde, yaz kışa haber saldı. Güneş şen şakrak, deniz de kıpır kıpır. Kısa varışlar, geldik karşıya. Bir işim var masabaşı, herşey hayat kısalığında. Bir ömürsün valla. Yalnızlığı çağıran denizde daha çok hikaye var. Hala sokaklara güneş vadileri gibi bakabiliyorum. Demek ki yaşıyoruz. Sadece gözlerimizi mi kaçırıyoruz?

07/02/2007