Bugün Yarını Göremez

Perşembe gecesi saat onbiri geçerken anneannem fenalaştı, ambulansla hastanenin acil servisine götürdük. Sabah dörde kadar oradaydık. Hasta yağıyordu. Ölümü ensesinde hisseden insanlar ve gözü yaşlı yakınları içini parçalıyordu insanın. Doktorların kurtarma telaşı kaygılı bakışlarla kalabalıktı. Tiryakinin son sigarası gibi bir gece olabilirdi. Cep telefonuma anlattım koşuşturma arasında bulduğum bir anda bana dokunanı. Halbuki sabah erkenden işe gidip tamamlamam gerekli kredi paketlerini yapacaktım. Bir ders almak için hastanedeydik. Yarın savurganlığına zaman yok.

"Ölümün kol gezdiği yerde insanın gerçekle yüzleşmesi var. Gece bire geliyor acildeyiz. Anneannem yine ölümle pençeleşiyor. Doktorlar, hemşireler her gün bu kavganın içindeler. Cahil hasta yakınları, çaresizlik içinde oluş, hastanelerin içinde bulunduğu durum, çabalayan doktorlar ve uykusuzluk."