Avara!

İşe gidişlerim kendimle sessiz bir konuşma. Vapurun denize açılması ile içim avara ediyor. Duygularım alesta bekliyor. Şehir sözlerime borda ediyor.

"Bu uçsuz bucaksız olanın hikayesi sen üzülmeyesin diye. Vapurlar denizi dokuyorlar. Yükseklerde bir kuşun uçtuğu hava kapalı bugün. Yağmur taneleri aşka hazır bir sağanak gibi sokuluyorlar usul usul. Sadece yirmi dakika olsa seni düşünmek. Keşke beni bıraksan karşı kıyıda. Vapur yağmurun kokusunu aldı Karşıyaka'dan. O dakikti ama ben işe de geç kalmıştım tıpkı hayata olduğu gibi."

"Psikologlar dinledikleri kişileri çocukluklarına götürmeye meraklıdırlar. Bazen bu durumla kendi aramızda dalga geçer güleriz. Düşündüğümde kendi çocukluğumdan zor bir hayat için yola çıkmışım. İlk aşk acısını daha anaokulundayken tatmıştım. Küçükken en uzak gelecek ne olabilir ki, ömür daha zihinde sonsuzlukken. "

"Şehir yağmuru beklerken kadın gibi hava. Deniz koyu giysisi içerisinde şık bir adam gibi sessiz. Kasvetli demek haksızlık olur bu huzura. Annemi anlatır ve yaşatır gibi dingin. Balık sırtı gibi denizin yüzeyi, gümüşleri üzerinde kendini hayata yakıştırmış. Yaşayanlar yarının geliş gidişlerine şahit. Sadece yirmi dakika düşünceleri geçmek. Martı çığlıkları artık Karşıyakalı. Vapur aşkı selamlıyor. Adı var yalnızlığımın."

"Bu vapuru seviyorum, yüzen bir kafe olduğu için. Adı Bergama sizinle tanıştırmak isterim. Geç kalmışları bekleyen bir vapur. "

"Denizin kokusunda büyümüş bir kız anlayabilir beni."

"Bir kadının anlayacağı dilde kalbini konuşamıyorsan, gecelerin senindir, sadece senin."