Bir İç Ses Olup Bana Dönüyordu

İçindeki yalnızlığa bir bir tabakları yerleştirdi. Düşüncelerinde oturmuş olan adama baktı. Dokunabileceğinden de uzaktı. Mutfağa sığınmıştı gözleri, oyalandı hissettiklerinde. Kalbi almıyordu. Söz bulamadı söylemek istediklerine. Suskunluk hapsinde iki köşeydi birliktelikleri. Sevişmek istemiyordu. Teninde yüktü tüm geceler. Tüm evlilikler üç oda bir salon olamazdı. Korku ve endişeden bir sahne miydi gelecek? Benimle yapamayacağını anlamıştı. Eş rolüne beni uygun görmemişti. Hikayemizden bir anda olası tüm diğer sahneler silinivermişti. Onu babasından istemeye gelenler başka kişiler olacaklardı. Artık ilk heyecanının adı ben değildim. Senden özel bir evlenme teklifi bekliyorum deyişi de geçmişin yankısıydı, bir iç ses olup bana dönüyordu. Nikah masasında beyaz bir çiçek olduğunda, kalbinden kopardığı beni solduracaktı yatağında. Bir gece onu benden saklayacaktı çıplak omuzlarına ve yüreğinin bir dokunuşla hızlı çarpışına. Hayata sarılışında bir başka öykü yazılı. Özgürlüğünde yarama ismi kazılı.