Haklı İle Haksızın Arasına Sevgi Girmiyor

Bir cevap kadar sessiz, dokunulmak istiyor olabilir. Gözleri susmuyor yalnızlığın. İki kişinin anahtarı anlar. Gelip geçiyorlar birbirlerini açamayan insanlar. Yaşam sırrının haklıları haksızları unutuyorlar. İki kişilik suskunluklarda heba olan gündüz ve gecelerde neden korkuyoruz? Hepimiz adı seçilmiş insanlarız. Kalbimizde, içten bir seslenişe razıyız, sonsuza kalmayacak olsak da. Dün, sevdiğim kızı gerçekten kaybetmiş olduğumu bana anlattı. Sevişmek bir yana anlaşılmak bile artık zordu. Ona hak verişimde yaşamak istediklerimi geri alamıyordum. Doğum günümde aramanı beklemedim deyişi kasıtlı olsaydı keşke, bu kadar canımı yakmazdı. Tutarsızca da olsa da, neden aradığımı biliyordum çünkü onu hala seviyordum. Amacım onu benim kıymetimi hiç bilmemiş bir kız yargısına mahkum etmek değildi. Ne de olsa ceza yalnız benimdi. Suçun yaratıcısı da bendim. Onun içindeki sesi yenemezdim. Bir başkasının uyanışları olacak kalbinin atışları. Bir başka sevgilide kalışlarında adım onsuz. Dün bizi bıraktı sonsuz. Bir kadının sessizliği cömerttir, yeter ki anlaşılmaya gönlü olsun. Sesi kalbinden de uzaktı. Bundan böyle gidenlere söz ayırmayacaktım. Gidişlerini temiz tutacaktım. Ne yazık ki bu benim yalnızlığımın dili. Susmayı bilemedi, dert ortağı aradı karşılıksız kalan sevgisine. Haklı olsan da pay ettik birbirimizi yokluğa.


(24-08-2007 sabahı işe geç kalma riski pahasına yakalanılmış duygulardan.)