Kalp Boşları

Hissettiklerinde yalnız mısın? O zaman çekeceksin biraz daha. Başını yalnızlığa yaslayacaksın. Gözlerini kapayışını kaybetmek hiç de kolay değildir. Gecene bir paragraf taşıyacaksın. Anımsamalardan bir yuva kuramazsın. Sesi yorgun düşürür uzak. Seni sevmeyeni anlamlandıramazsın. Onu kelimelerinle yaşatamazsın.

“Merdivenleri inişim seni unutmamıştı, her akşam kapımı açışım da. Neden fotoğraflarınlaydım geceleri? Çay içen, var mı çay isteyen seslenişi yirmi dakikamın sesine karışıyordu. Yan yana oturmuş olan düşüncelerde sen içimdeydin. Yokluğunu uçan martılarla baş başa Karşıyaka. Sen haklısın ya, yeter sana. İkimizi ayıran bir içime sinmeyen elveda. Sesler varışa yakın değişti. Çay boşları diye yankılanıyor vapur. Kalp boşları diye seslenir yalnızlık. Benim de heyecanlarım öldü bu güzel günde. Zaman içinde kaybetmek istemediklerimizin adı da değişecek. “

31/08/2007