Yalnızlığım Çaldı

Yalnızlığım çaldı. Babam uğramıştı. Üzüntülerimi sahipleniyordu. Hep sen de evlat sahibi olunca anlarsın derdi. Bir salatalık yıkamış getirmişti. Gerçek kütür kütür tazeydi. Hayatın tadı yalnızları uyandırmakta güçlük çekiyordu. Bazen babama isyan etsem de, beni hayatın içinde tutmak içindi tüm çabaları. Dün kardeşim Orçun da bu yüzden telefonda sarılmıştı sözlerime. Babamın varlığı odalar arasında geziniyordu. Belli ki benim ihmal ettiklerimi topluyordu. O da benim gibi duyuramadıklarından dertliydi. Kimse kimsenin üzülmesini istemiyordu. Kimsenin vebal altında kalmasına gerek yoktu. Bu anlamak istemeyiş değildi. Yalnızlık da, aşk da özeldi. Bir duyguda sevdiğim kız da beraat ediyordu. Zaten hep suçsuzdu. Bir suçlu aramıyordu ki kalbim. Bir sevgiliyi soruyordu hislerim. Tek celsedir aşk. Seven sevdiğini infaz etmez. Zor olan inanmak istediğin kişiyi kaybetmek. Yoksa hepmizin hayatı kalabalık.