Gözleri Demeli Ki

Kendine çıkan her an, zaman. Sen unutsan da, o seni ömrün boyunca unutmuyor. Geçiverende geçmeyen ne var? Bakışlara konuk olmuyorsan yalnızsındır. Geceleri bir dokunuş aralamıyorsa karanlığını, bir sokuluş fısıldamıyorsa kulağına, ayaklarını uzatışında değiyorsan içindeki boşluğa, düşüncelerin sarılıyorsa başını yastığa koyuşuna, perdeleri çekilmiş bir odada bir sır sana gülümsemiyorsa, seni seven bir kalpte adın yoksa, ilerleyen saatler seni sabahına tek başına bırakıyorsa, çıplaklığın seni bağlamışsa sıkıca yatağına, kıpırdayamıyorsan bir tutkudan, utancında bir kadını örtünemiyorsan, yaşadığın anlarda yaşayamadıklarında eksiliyorsan, kaleminin kendine ihanetiysen, soluksuzsa duyulmayışın, acımasızsa kederin, çarşafınsa bedenin, dönüp durmaların çaresizse, kıvranıyorsa seni sende karşılayan, duvarların odana bakıp da kaçıyorsa, ait hissetmiyorsan sessizliğine, bir sesi davet edercesine gözlerini kapıyorsan, yüreğin sense başını okşayan düşte, kaybolmuşsan seni terk eden bir gülüşte, senden önce uyanmış, seni izleyen bir kıymet bilişe hasretse sahiplenilmek arzun, sahipleniyorsan tüm kahvaltılarını hayatın, sen aşkın tarifini herhangi bir kıza soramazsın. Gözleri demeli ki, hayatın tadında sen varsın aşkım.