Yalnızlık Serinledi

(Salı sabahı işe giderken)

Sizi her gün ile tanıştırayım. Bugün metroda karşılaştık. Hikayelerin arkası kesilmiyordu. Sessizlik de akışkanmış. Yansımakta olduğumuz cam bir bardak dolusu yüz gibi. Hiç kimse gülümsemiyorken, bekleyenlerle yer değiştiriyoruz Konak’ta. Yalnızlık serinledi. Yaşam bandı beni iskeleye uğurladı.

Denizi bırakmak istemeyen yakın uçuşlarına sevdalıyım. Martı hep öyküler getirdi. Elinde çay bardağı olan sıcak insanlara uçtu, onlara bir mutluluk mavisi bulmuşçasına. Adına yakışırcasına yaslan arkana. Yakın, daha yakından derin uzaklaşıyor gemilerin suskunluğunda. Şehrin özlediği kış hafifçe dokundu gökyüzüne. Yalnızlık serinledi. Motor seslerinin birbirlerine merhaba diyen yansımalarında Karşıyaka İskele’ye yanaşıyor Salı.