Aldanmak İstiyorduk Yine De

İstanbul ile baş başa kalabilmek isterdim. Sabahım neler olup bittiğini anlayamamıştı. Güzel şehirlere uyanmak, başını kaldırıp da hikayelerin belirsizleştiği yol ayrımlarına kayboluşlarında eşlik etmek, adımlarını aşıp da günbatımlarını martılarla yakalamak, kendine cevapsız da kalan sorular bulmak alışılagelmiş bir yalnızlıktı. Otelimden çıkışım uykusuzdu. Bir oyunda bana da yer ayrılmıştı. Birazdan bankanın eğitim salonunda olacaktım. Yaşanmamış geceleri gözlerinde bir adam gibi görünmeyecektim. Beni saklayan sözlerde izin verdiğimce anlaşılacaktım. Odam beni farklı duygularla uğurlamaktaydı. Dağınık yatağımdan yalnızlık yeni kalkmış gibiydi. Bakışlarım birkaç dakika sonra kalabalıklaşacaktı. Taksim beni hayatın yeni sayfalarına yazacaktı. Bir anın berisindeydik. Yansıyan biz miydik? Aldanmak istiyorduk yine de, nasıl olsa hazırdık gecelere.

(06-10-2007 sabahı-İstanbul)