Ellerim Dondu Aldırmıyorum

(Sabah sekiz kırk vapurunda bir bardak çayın sıcaklığından)

Martıların uçuşunda çizilen bir bekleyiş, süzülüşlerini takip eden görmek isteyenin çizgilerinde kalabalıklaşan bir resim. Yeter ki içinde kal ve kendine denizin armağan ettiği bir düş al. İnsan rüzgarla uyumlarını kıskanıyor. Kanatlarına şehre olan hakimiyetlerini doldurup dalıveriyorlar canları istediğinde bakışlarıma. Gökyüzü eğlenceli olmalı. Üşüyorum ne güzel. Üşüyorum hayatın içinde. Esinti yüzüme su tanecikleri getiriyor. Küçük dokunuşlarında yakalıyorum mutluluğu. İnsanın içine su serpmek bu olsa gerek. Hava soğuk ne haklıyım ne de haksız. Rüzgar daha bir sıkı sarılmaya başladı bana. Belki de beni bırakmak istemiyor Karşıyaka’ya. Ellerim dondu ama aldırmıyorum. Ellerim boş ama aldırmıyorum. Gözlerim hayat dolu, aldırıyorum sensizliğe. Martılar da ışıltı da denizin yüzeyinde. Hikayelerimize dağılma zamanı.