İşlenebilecek En Güzel Günaha

Duygularında kaybolmuş bir adamın ebedi adresi kadınlardır. Kelimelerimin buluşma noktası güzel kadınlara. Ölüm sözü ayırana dek. Sanırım gerçeğini şaşırmış ender insanlardan birisiyim. Kolay değil narin bir ihtimali sevmek. Gözler yaşamak demek.

Fotoğrafım
Ad:
Konum: İzmir, Türkiye

I like dabbling in English. Words welcome people in me.

Cumartesi, Kasım 24, 2007

Günün İçinden 3.

Direksiyona geçip de yalnızlığımı İnciraltı girişindeki Engelliler Merkezi’ne çevirmiştim. Hiç acele etmiyordum gecenin bana yol açışında. İçime sızıyordu caddeler, akıp giden kaldırımlardan dönen köşeler. Arkamdaki aracın tacizleri de kaçırmıyordu keyfimi. Yeterince telaşlıydı nasıl olsa haftanın diğer günleri. Ağır ağır karşılıyordum şehri ve uzanıp giden sırrını. Kapımı açışımda keskin bir soğuk eşlik etti karanlığın parçası oluşuma. Demir kapının aralığından geçişimde köpek havlamalarında bekleyen iki güvenlik görevlisine iyi akşamlar diye seslendim. Beklenmedik bir sohbetin içindeydim. Ömer Faruk diye tanıştırdı denizin şehrin ışıklarında sessizleşen gecelerini. Diğer güvenlik görevlisi cep telefonuyla konuşmaktaydı. Birçok kişi barlarda eğleniyor olmalıydılar. Cumartesi gününü farklı yaşayanlardan birinin sözlerine uğramıştım farklı bir niyetle. Boş bir kafenin yarını bekleyen masalarına oturduk. Dokunulmaya ihtiyacı olan bir köpek başını yasladı kucağıma. Onu severken anlamıştı aynı dertten müzdarip olduğumuzu. Dindirdik birbirimizin sevgi açlığını. Gözler görmek için miydi, görülmek için mi? Hava soğuktu ama gözler sıcaktı. Küçük beyaz bir köpek yavrusu hayatın güzel günlerine yeni doğmuştu. Önce çekinerek yaklaştı elimin uzanışına. Kokladı yalnızlık kokan avcumu. Kuyruğu gelişime sevinmiş gibiydi. Issızlığın arkadaşlarına iyi geceler dedim. Arabamın farları caddeyi yakaladı. Düşüncelerimden kıvrıldım sisin sokaklara dağılışına. Sinyal verdim beni hatırlayan sokaklara dönüşümde. İçimden geçen kızlar, içinden geçtiğim anımsamalar, bir yokuşu tırmanan binalar, dikiz aynama vuran kendimi andırışlar karışıyoruz an dönemecine. Seni görür gibi oluyorum yalnızlığımda, eve varışımda. Bir şişe şarap açmak ya da açmamak, keşke tüm mesele bu olsa. Şarkıların karşıladığı bir adamdan ne bekliyorsun, yalnızlığını mı? Duyulmayışların da bir ömrü var. Arabamı evin garajına park edişim mabedimdi bir zamanlar. Kutsal saydığım tüm yalanlar inancımdı bir zamanlar. Yitirdiğim tek zaman olsa. Keşke sadece yarın kalsa.