Hep Yaşamayı Seçeceğiz

Hani kendini ihmal etmeyecektin. Yakalanıyoruz fotoğraflara. Bizden yarınlara kalan geçmiş suskun. Masa lambamın ışığı ellerimde, kalemimi tutuşum gezinirken boş bir sayfanın yalnızlığını dolduruşlarımda. Hikayem seni bırakamadı. Hani unutacaktım. Bir sokağın seyri düşüncelerim, hayatın içine dalışları gecelerim. Adımlarım sesim. Ellerim ceplerimde park etmiş arabaları geçişim, bina selinde yol alışım kendimden bile sakladığım serüvenim. Hani dönmeyecektim gülümsemene. Karar vermiştim şarkılarımı dinleyecektim. Gözlerimi kapayacaktım beni saran rüzgarda. Uzağı yakın olamayacağının bilincinde sevecektim. Kıyının şehrimden kaçan çizgisine bakışlarımla dokunacaktım. Aramayacaktım elimi tutuşunu. Sana paylaşıp da yaşatmak istediğim güzelliklerde hani seni özlemeyecektim. Bu ilk vapur değil yalnızlığımdan geçen. Ne de sonuncusu içimden açılan. Başımı kaldırışım, hafifçe bir iç çekişim benim. Hep kalabalık değil miydi gözlerin? Yaşamın içinde akan kelimelerden de sana hiçbirini beğenememiştim. Bir ilişkide bakışlardan seçilemiyorsan sus. Yorma cümleleri. Söylenmesi gerekmiyor, işitilmeyen en iyi duyulduğunda anlamak için sessizlik de yetiyor. Haklı mıyız zaman kayıplar veriyor. Hep yaşamayı seçeceğiz. Yaşamın seni bırakmayacağını en iyi kıymetlisi olduğun yalnızlığın anlatır sana. Kaç yaşında olursan ol yanında. Senin dilinde martılar. Senin dilinde gelip geçenler. O kadar zengin ki sessizliğin. Hayat biriktiriyorum kalbimde. Ayaklarım tutkulu bir şekilde kumsalı hissettiğinde bırakacağım kendimi esintiye. Nefesinle ısınacağım dalgaların sesinde. Sen beni öyküne seçtiğinde hayat yapbozunun kelimelerini seninle seçeceğim resmimize. Buluşabilirsek geleceğin görünmeyen parçalarında, sokulabilirsek birbirimize bir barın loş kuytusunda, karşılıklı suskunluğumuzdan sıkılmayacak kadar bakışlara sığdırabilirsek anlamak istediklerimizi, soruları almazsak düşüncelerimize, evimiz diyebilirsek dönüşlerimize, bir omuz armağan edebilirsek yorgunluklarımıza ve gülümseyebilirsek uyanışlarımıza bizi davet eden gecelerimize, ışığı kapatışımızda karışabilirsek sıcaklığımıza, şükredebilirsek anların sevgi bereketine eşim olduğunu hissedebilirim içimde. Bir şarkı, sıcak bir ateşin alev saçan dansı, içime dayanan etrafım, suskunluğum ve bir kadeh kırmızı şarabım kaybolmuş gerçeğim. Gerçek ile tanışmış mıydık? Adımı hatırlatmasalar kendimi de unutabilirdim. Ne yazık ki seni hatırlatan içim.